'Het doet mensen goed om stil te staan bij wat mooi en waardevol is'
Sandra werkt sinds oktober als maatschappelijk werker bij INLIA. (Fun fact: Sandra’s dochter werkte al bij INLIA, zo kwam Sandra er ook terecht.) Daarvóór werkte ze bij de dienst die verantwoordelijk is voor de gezondheidszorg in asielzoekerscentra, de GZA. Haar training in de METS-methode dateert nog weer van dáárvoor: ze leerde de methode specifiek om hulp te gaan verlenen op Lesbos, zo’n 3,5 jaar geleden.
METS staat voor: Method for Empowerment of Trauma Survivors. De focus van de training ligt niet op het trauma, maar op de persoon. Op diens sterke kanten en waarden. In een groep van maximaal tien mensen bespreken ze vragen als: wie ben je, welke talenten heb je, wat vind je belangrijk en hoe ben je in het contact met anderen?
Tijd
De mensen in het Gasthuis verkeren in een grotendeels onmachtige positie. Benoemen wat hen op de been houdt, wat hun morele overtuigingen zijn en waar ze goed in zijn, sterkt hen mentaal. Behoorlijk wat gasten van INLIA hebben een posttraumatische stressstoornis en áls ze al in aanmerking komen voor behandeling in een traumacentrum, staan ze heel lang op de wachtlijst. De training helpt hen in de tussentijd.
De training beslaat in totaal vijf bijeenkomsten. De eerste groep, met 6 deelnemers, sluit binnenkort af. Daarna start een nieuwe groep, want de resultaten zijn goed. “Mensen begonnen wat aarzelend”, vertelt Sandra, “Ze waren niet zo gewend om over dit soort dingen te spreken, je deelt in de training toch heel persoonlijke dingen met elkaar. Dat heeft tijd nodig.”
Dankbaar
Toch kwamen de deelnemers wel los. Ook geholpen doordat iemand uit de groep tolkt voor de rest. “Religie en spiritualiteit worden vaak genoemd als bron van kracht. Net als hoop,”, vertelt Sandra, “en zaken als doorzettingsvermogen en bijvoorbeeld een goede vader of moeder willen zijn. Maar ook humor wordt genoemd. En sport. Allemaal dingen waar mensen moed uit putten, energie van krijgen.”
En dan nog eentje die je als buitenstaander misschien niet direct zou bedenken voor deze groep die toch in een nare positie verkeert: dankbaarheid. Sandra: “Ja, dankbaarheid wordt ook genoemd door de cursisten. Het doet hen goed om te bedenken voor welke zaken ze die dag dankbaar zijn, om stil te staan bij alles wat mooi en waardevol is.”
Kapper
Ze maakt de training op maat voor de groep. Zo kwam er een keer een gesprek op gang over nare dromen. Wakker worden uit een nachtmerrie kan doorwerken in je gemoedstoestand. “Toen hebben we besproken hoe de verschillende deelnemers daarmee omgaan. Wat helpt jou? En hebben we een ademhalingsoefening gedaan die je kunt doen om je weer rustig te voelen.”
De groep was heel bescheiden. Dus toen Sandra een lijst met positieve eigenschappen uitdeelde waar mensen er drie van moesten aankruisen die voor hen golden, kwam dat schoorvoetend op gang. “Maar ze moedigden elkaar aan. Iemand kruiste creativiteit aan; hij was kapper. ‘Geweldig, ga andere gasten hier kappen!’, zei de groep. Dan zie je iemand opbloeien."
Binnenkort begint de tweede groep.
Dit bericht is ook verschenen als artikel voor de kerkbladen. Ga naar deze pagina om de tekst als Word-bestand te downloaden. Daar staat ook een kortere versie.
Enkele eerder verschenen kerkbladartikelen:
18-07-25 Rock-'n'-roll en laatste wens: het Van Gogh Museum
24-06-25 'Waarom lopen daar zoveel mensen met hesjes aan?'
23-05-25 'Hallo, ik ben je nieuwe buurman'