'Proberen het leven een beetje leuk te maken'

Het zal een jaar vier, vijf geleden zijn dat Anna Oldengarm heel plotseling en heel direct wordt geconfronteerd met de noden van vluchtelingen. Zij en haar man maken een fietstochtje als ze op een afgelegen terrein in Emmen 2 buitenlandse mannen zien. “Da’s gek”, denkt Anna, “Er is hier helemaal niks, nog geen bus.”

Ze stapt af. De mannen tonen haar een briefje met 2 woorden: Ter Apel. Of ze verder nog iemand bij zich hebben, wil Anna weten. Uit de bosjes komen een oma, een moeder en drie kindjes tevoorschijn. Eentje nog in de luiers, zo klein. Eten of drinken hebben ze niet. Haar man haalt proviand bij een nabijgelegen tankstation, terwijl Anna de politie belt.

Die komt wel helpen, verwacht ze. Nee: die mensen moeten zelf maar zien hoe ze in Ter Apel komen, vindt de politie. Dan bedenkt Anne dat een vriend in het bestuur van Op ’t Stee zit. Die Emmense stichting helpt asielzoekers in nood. Ze belt, hij regelt een taxi. “Tja, toen ben ik ook maar gelijk in het bestuur van Op ’t Stee gegaan”, zegt Anna, “Er was een plekje vrij en als je zoiets meemaakt, wil je je inzetten voor die mensen.”

En zo wordt ze mentor in een van de huizen waar Op ’t Stee in Emmen vluchtelingen opvangt. Later komt daar nog een woning in Nieuw-Amsterdam bij. Wat ze doet? “Helpen. Regelen. Nu heb ik bijvoorbeeld een huis met allemaal mannen, die hadden niet helemaal door hoe het met het afval moest. Dan app ik hen dat er een housemeeting is en dan zitten ze op dat tijdstip klaar met thee en chocola en leg ik het uit. Met hulp van een vertaalapp.”

Eens in de 2 weken helpt ze ook bij het uitdelen van de spullen van de Voedselbank. “Dan maak ik graag een praatje. Vragen hoe ze iets bereiden, van die dingen. Gezellig.” Maar wat ze het meest probeert te doen is: “Proberen het leven af en toe een beetje leuk te maken”. Een dagje eruit bijvoorbeeld, met een Armeens echtpaar van wie de vrouw borstkanker had en de man een niertransplantatie.

“Zo schrijnend, maar ze bleven positief”, vertelt Anna, “Dat echtpaar zette zich enorm in bij de kerk, maakte schoon en zo. Na 12 jaar ellende keerden ze uiteindelijk terug naar Armenië.” Ze hebben nog contact, jazeker. Zodra het kan, gaan Anna en haar man naar Armenië. Kunnen ze gelijk ook de stuk of 8, 9 andere Armeniërs bezoeken die in de tussentijd kwamen en gingen. Ze verheugt zich nu al.

Bij de foto:  Anna (l) en Ashna, een van de gasten, bezoeken de zandsculpturen in Garderen

Lees ook:
06-09-18  INLIA biedt nu ook in Emmen BBB
21-10-19  BBB+ in Emmen: de jonge meiden doen het goed