'Vannacht droom ik nog van bezems'
Gemeenteraadslid Koosje van Doesen (D66) zat afgelopen zomer bij INLIA-directeur John van Tilborg om zich bij te laten praten over de opvang van dakloze asielzoekers. Ter voorbereiding van een landelijk overleg met onder meer vertegenwoordigers van het ministerie. Het viel haar op dat de ruimte naast het kantoor uitpuilde met matrassen, kussens, kastjes en wat niet al meer.
Ze vroeg de directeur wat hij met al dat spul van plan was. Die legde uit dat het allemaal naar de nieuwe opvang moest - waar alle meubels nog in elkaar gezet moesten worden en ga zo maar door. “Ja, toen heb ik me spontaan gemeld als vrijwilliger”, zegt Van Doesen met een grijns. Okay, dat is hóé ze hier vandaag terecht is gekomen, maar waaróm staat het gemeenteraadslid hier te bezemen?
Gemeenteraadslid Koosje van Doesen: het Stadhuis uit om de dagelijkse praktijk mee te maken
"Daar zijn waar het gebeurt"
"In het Stadhuis sta je ver af van de werkelijkheid. Dus ik probeer dáár te zijn waar het gebeurt in mijn portefeuille”, zegt Van Doesen. Ze vindt dat belangrijk. “Heel veel raadsleden hebben de mogelijkheid niet omdat ze daarnaast een baan en een gezin hebben. Ik ben al met pensioen, ik heb de tijd.” Met een blik op de bezem in haar handen: “Maar ik denk wel: vannacht droom ik nog van bezems!” Een gulle lach verraadt dat ze het niet erg vindt.
De dames van de Martinikerk weten ondertussen ook al niet van ophouden; het is inmiddels half twaalf op de zaterdagochtend en ze hebben nog geen koffiepauze genomen, maar ze gaan stug door. “Nog even de laatste kamers op deze gang schoonmaken”, zegt het lid van de kerkenraad, als John van Tilborg komt vragen of ze echt niet even wat willen drinken.
“Ik doe het voor Ibrahim”
De Martinikerk is deze ochtend met een delegatie van maar liefst 15 vrijwilligers uitgerukt. Een van hen is kerklid Anita Verhoeven. Ze kent een van de gasten van de opvang; Ibrahim. Hij is moslim, alleen, heeft hier geen familie en komt regelmatig in de Martinikerk. Daar heeft hij aanspraak. Zo kent Anita hem. “Ik doe het voor Ibrahim”, dacht ze toen ze de oproep zag om bij te springen bij de grote verhuizing, “Want relaties zijn de basis voor alles in het leven.”
En zo staat deze arts een ochtend lang te sjouwen, poetsen en vegen. Bij aankomst hebben de vrijwilligers eerst koffie gekregen en een rondleiding met uitleg voor wie deze opvang is bedoeld en hoe hier met de gasten gewerkt wordt. “Dat is echt heel fijn, want zo weet je waarvoor je het doet”, zegt ze, “Het motiveert je nog meer.”
Na afloop zoekt ze Van Tilborg op om hem te bedanken. “Het was zó goed georganiseerd, complimenten! Eerst die rondleiding. Vervolgens waren alle spullen die we nodig hadden voorhanden. Het was allemaal tot in de puntjes gepland en voor ons heel behapbaar zo. Het was bovendien heel gezellig. Ik ga hier notabene met energie weer weg!”
“Gedragen door de gemeenschap”
John van Tilborg is geroerd door de reactie. “En weet je waardoor ik vooral geraakt ben: dat we gedragen worden door de gemeenschap. Iedere dag weer staat hier een grote ploeg mensen klaar. Uit alle lagen van de samenleving. Van jong tot oud. Van studenten tot gepensioneerden. Werklozen, werkenden, een ingenieur, artsen, een postbezorger: van alles. Dat stimuleert ons ongelooflijk.”
Zelfs op de avonden is het raak: een groep van 15 vrijwilligers van Stichting Lifenet zet op maandagavond onder meer 270 lampjes en evenveel droogrekjes in elkaar.
Meer informatie:
31-10-19 Van Groninger opvangmodel BBB+ naar landelijke pilot LVV
17-04-20 Gemeente Groningen: succesvol eerste jaar LVV
Expertisedossier Recht op Opvang
Lees ook:
24-11-21 'Meehelpen aan echte oplossingen'
05-11-21 'We moesten de koffie eerst verdienen'
18-10-21 Nieuwbouw LVV Groningen schiet uit de grond