16 december 2020

Wachten duurt lang...

Wachten duurt lang...
In het verleden werd er berust in het verblijf, als een asielzoeker langer dan drie jaar moest wachten op een beslissing. Een dwangsom opleggen om bij de IND een snelle beslissing af te dwingen kan ook niet meer. Nu rest alleen nog wachten.


Eén van de vele voorbeelden is deze zaak van een Libische asielzoeker, waarin de Rechtbank Amsterdam op 2 december 2020 uitspraak deed.

De asielaanvraag van de Libiër dateert al van juli 2015, dus van bijna vijf en een half jaar geleden. In januari 2016 wees de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) de aanvraag van de Libiër in eerste instantie af. In februari 2017 werd deze beslissing echter door de rechtbank vernietigd, omdat een rapport van het gezaghebbende Instituut voor Mensenrechten en Medisch Onderzoek (iMMO) zijn asielrelaas medisch gezien ondersteunde. In dat rapport werd geconcludeerd dat betrokkene psychische klachten heeft die passen bij zijn asielrelaas, dat hij littekens heeft die passen bij zijn verhaal, en dat hij zeer waarschijnlijk vanwege zijn trauma's niet in staat was geweest om ten tijde van het nader gehoor (in 2015) een compleet, coherent en consistent verhaal te vertellen. De IND ging tegen het besluit van de rechtbank in hoger beroep, maar de Raad van State wees dit in december 2018 af. 

Het nieuwe besluit dat de IND moest nemen liet vervolgens lange tijd op zich wachten, omdat er vanwege de slechte veiligheidssituatie in Libië van juli 2019 tot juli 2020 een besluitmoratorium gold. De staatssecretaris van Justitie & Veiligheid vindt de veiligheidssituatie in Libië momenteel echter niet dusdanig slecht dat alle Libiërs in principe voor een asielstatus in aanmerking komen. Dit, terwijl het Algemeen Dagblad in een artikel van 13 juni 2020 bijvoorbeeld nog kopte: 'Door burgeroorlog verscheurd Libië straks half Russisch, half Turks?'. 

Op 27 oktober 2020 (dus al ruim vijf jaar nadat betrokkene asiel aanvroeg!) wees de IND de aanvraag van betrokkene opnieuw af. Hiertegen ging betrokkene opnieuw in beroep. In de uitspraak op het beroep geeft de rechtbank aan dat de motivering van het besluit van 27 oktober 2020 niet wezenlijk verschilt van die van het eerdere besluit van 12 januari 2016. De rechtbank verklaart het beroep derhalve gegrond en draagt de IND op om een nieuw besluit te nemen. De rechtbank geeft daarbij aan dat de IND, gezien de inhoud van het iMMO-rapport, betrokkene opnieuw, na ruim vijf jaar, zal moeten horen over diens asielrelaas. 

Hoe lang de procedure van deze getraumatiseerde Libiër nu verder nog weer zal duren is helaas niet te voorspellen; wachten duurt lang...

 

Meer informatie:
De uitspraak van de Rechtbank Amsterdam d.d. 2 december 2020 met zaaknummer NL 20.19160
Het driejarenbeleid hield in dat een asielzoeker die buiten zijn schuld langer dan drie jaar wachtte op een beslissing op het eerste asielverzoek, ambtshalve een verblijfsvergunning kreeg toegekend; het werd per 1 januari 2003 afgeschaft.
Een besluit- en vertrekmoratorium wordt voor een periode van 6 maanden ingesteld als de situatie in een land van herkomst als te onzeker of te onduidelijk wordt beschouwd. Het kan eenmalig met 6 maanden worden verlengd. Gedurende die tijd neemt de IND geen beslissingen in aanvragen van asielzoekers afkomstig uit dat land. Ook hoeven reeds afgewezen asielzoekers uit dat land niet te vertrekken. Het moratorium voor Libië was op 1 juli 2020 afgelopen.

Lees ook:
14-07-20  Dwangsommen voor te trage asielbeslissingen afgeschaft
20-12-19  Besluit- en vertrekmoratorium Libië verlengd