25 maart 2016
Paasbrief na een bewogen week
Lieve vrienden en vriendinnen, op deze Goede Vrijdag blik ik terug op een bewogen week.Een week waarin we aanslagen zagen en onze gedachten uitgingen naar hen die daardoor getroffen werden. Een week waarin je zoekt naar manieren om bij te dragen aan vrede in de wereld. Een week waarin wij bij INLIA zorg met elkaar deelden. Een week ook waarin we troost en inspiratie vonden.
Brussel, dinsdag: de aanslagen. Mannen, vrouwen en kinderen wordt meedogenloos het leven ontnomen. Jong en oud niets ontziend geraakt. Ik denk aan allen die zij lief hadden, allen die hen lief hebben. Verdriet overmant me. Ik blijf tv kijken, zoals waarschijnlijk velen van jullie. Maar uiteindelijk wil ik deze beelden niet meer zien, het geluid niet meer horen.
Amersfoort, Witte Donderdag: The Passion. De televisie toont het verhaal van verraad tot kruisiging. Ik luister naar een lied dat voor deze week geschreven kan zijn. “Als je me nodig hebt, zal ik er voor je zijn.” Dat is de troost, de liefde en de bemoediging die Jezus ons biedt. Ik zou deze beelden, dit geluid, eindeloos willen herhalen. Voor iedereen die het nodig heeft.
Juist nu vinden wij het bij INLIA onze opdracht door te gaan met ons werk. Een tandje harder misschien nog. Om bij te dragen aan een rechtvaardige samenleving. Om de vreemdeling die onze hulp echt nodig heeft. Want hoewel er op de meeste plaatsen in Nederland meer begrip is voor asielzoekers dan weerstand, zien we dat de discussie soms erg hard gevoerd wordt. Ook dat zien we op tv. Rechtvaardigheid, menselijkheid en barmhartigheid liggen onder vuur. Het kan anders.
Twee weken geleden was ik samen met onze Italiaanse collega Benedetta op Lampedusa. Een Italiaans eilandje vlak voor de kust van Noord-Afrika, dat 6.000 inwoners telt en met 25 km2 nog kleiner is dan Schiermonnikoog. Een eilandje waar veel, heel veel vluchtelingen aankomen. We lunchen op een terrasje, er lopen 5 asielzoekers langs. De uitbaatster pakt broodjes en zoetigheden bijeen op een schaal, loopt naar hen toe, overhandigt de schaal: “Voor jullie om te delen”, draait zich om en gaat weer aan het werk. Benedetta en ik wisselen een blik van verwondering.
Aan de overkant zit een groep asielzoekers op een ander terrasje. Ze genieten van de muziek die er draait. Iets bestellen doen ze niet. Ze hebben niks. De asielzoekers op dit eiland krijgen in het opvangcentrum eten, een tandenborstel, tandpasta en zeep, maar verder niks. Ze hebben geen cent. De eilandbewoners weten dat. De eigenaar van het terras aan de overkant ook. Hij zegt: “Laat ze maar even genieten van de muziek.” Opnieuw wisselen Benedetta en ik een blik.
Er zijn op Lampedusa de afgelopen jaren al 280.000 vluchtelingen, levend en dood, aangekomen. 280.000 mensen, op dat eilandje, kleiner dan Schiermonnikoog. Dus zijn Benedetta en ik verwonderd. Over de menselijkheid, de empathie, het begrip.
Deze ervaring biedt mij troost deze week. Bemoediging tegen haat, tegen verharding. De liefde die hieruit spreekt, geeft kracht. Dat wilde ik graag met je delen.
Ik wens jullie allen een gezegend Pasen.
John W.R. van Tilborg
Directeur INLIA