24 december 2017

Kerstgroet 2017

Kerstgroet 2017
Lieve vrienden en vriendinnen, ik schrijf u deze kerstgroet op 'n gure namiddag, terwijl regeringsleiders op een top in Abidjan praten over het bestrijden van de oorzaken van migratie.

Het doet me terugdenken aan 1993, toen INLIA een conferentie hield over dat onderwerp. De toenmalige minister van Buitenlandse Zaken was erbij, leden van het Europees Parlement, internationale (hulp)organisaties en wetenschappers. We bespraken dat alle migratie voortkomt uit het gebrek aan - en het zoeken naar - perspectief. Of het nu gaat om veiligheid, eten, jezelf kunnen zijn, onderdak, werk; het gaat om perspectief.

We deelden dat we moesten voorkomen dat mensen zich genoodzaakt voelen om hun grond, hun wortels te verlaten. We deelden dat landen elkaar aan zouden moeten spreken op gedrag. Investeren landen in bijvoorbeeld Afrika genoeg in onafhankelijke rechtspraak, onderwijs, (sociale) infrastructuur, duurzame opbouw? Of exporteren we er wapens naartoe, halen we er grondstoffen weg voor een schijntje, doen we 'business as usual' en storten we eventueel ontwikkelingsgeld en kopen we daarmee onze verantwoordelijkheid af? Economische en militaire belangen lijken nog steeds voorrang te hebben. Zo roepen we migratie over hen en onszelf af.

Moet ik verdrietig zijn over deze top, 24 jaar na die van ons - omdat het nog steeds fout gaat? Of moet ik blij zijn dat regeringsleiders hier eindelijk over praten? Maar wat zou het effect zijn? In deze tijd van strubbelingen, van potentaten en onbetrouwbare leiders als Poetin, Erdogan, Kim Jong-un, Trump en zo nog vele anderen aan de macht. U merkt: ik ben niet vrolijk gestemd. Want de werkelijkheid is dat we middelen leveren aan regimes om mensen die gevlucht zijn voor geweld en misère terug te sturen.

Een alleenstaande vrouw op de vlucht komt niet ongeschonden via de Middellandse Zee over naar Europa. Dat weten we van medici. Toch sturen we vluchtelingenboten terug. Naar Libië, en noemen dat opvang in de regio. Vluchtelingen worden daar als slaaf verhandeld. Dat weten we van betrouwbare getuigen die wij kennen. Toch financieren wij omstreden partijen om hen terug te sturen naar de ‘opvang in de regio’, waar ze zonder enige vorm van bescherming volledig vogelvrij zijn.

Als ik dit bij elkaar optel is het om moedeloos van te worden.

Maar in deze dagen, misschien meer dan op andere dagen, is er ook weer een teken van hoop. Net als met Pasen, gaat er met Kerst een licht aan.


 

Als je deze boot ziet, denk je: 60 mensen erop, dan slaat 'ie om. Maar op deze boot van slechts 11,80 bij 3,80 meter zaten 282 mensen. Velen van hen in het ruim, waar je alleen gehurkt kunt zitten. Een boot vol ellende, op de woelige zee tussen Libië en een klein Italiaans eilandje.
282 mensen.
En allemaal hebben ze veilig Lampedusa bereikt. Zelfs dit wrak was de redding voor mensen.

Dat geeft me kracht. Ik denk aan de boot op het meer van Galilea. Een kleine vissersboot. Die maten destijds meestal zo’n 8,5 bij 2,5 meter. Een man, twaalf discipelen. De redding van ons allemaal.
Wij mogen en zullen bidden voor onze politici en ook zelf handelen om het goede te doen en daarbij te vertrouwen op het licht van onze Heer.

Ik wens u en uw naasten een behouden, vredig en fijn Kerstfeest.

 
John W R van Tilborg


Lees ook:
23-12-16  'Bedankt voor onze ontmoeting'
20-12-16  'Kerst is een feest van verwelkomen'